Czym tak naprawdę jest joga? Gimnastyką, stylem życia, filozofią? To z pewnością nie zadanie do wykonania, ale uważne słuchanie swojego ciała i dbanie o nie.
Leżę na cienkiej macie, wokół mnie z 50 osób, głównie studentów, którzy przyszli tu zaliczyć zajęcia. To moja czwarta lekcja. Na poprzednich albo unikałam pozycji odwróconych, albo zasypiałam w trakcie. Tym razem jestem zdeterminowana. W rękach trzymam pasek, pasek zahaczyłam o nogę, nogę próbuję odciągnąć w bok. Jednocześnie staram się nie uderzyć w głowę przyjaciółkę, która leży 10 cm ode mnie. Ale noga nie za bardzo pozwala się odciągnąć – czuję biodra, kręgosłup, ścięgna i stawy. Słyszę głos nauczyciela „od-dy-chaj-cie, od-dy-chaj-cie. Wdech wędruje do bioder, wydech zabiera stamtąd ból. Od-dy-chaj-cie”. Prycham i szepczę w ucho przyjaciółki: „Zabrało ci ból? Bo mi to raczej ta cała joga tylko bólu dodaje”. Nauczyciel woła: „Cisza tam, bo wyrzucę z sali!”. Więcej na zajęcia nie wracam. WF na studiach zaliczam, tańcząc flamenco. Dalej na national-geographic.pl