Jak znaleźć nauczyciela medytacji – część III

W tej części zajmiemy się tym, gdzie szukać a raczej, gdzie nie szukać nauczyciela medytacji. Postaram się też odpowiedzieć na pytanie o to, jak ocenić wiarygodność nauczyciela.

Nie szukaj w blasku świateł

Jeśli chcesz znaleźć dobrego nauczyciela medytacji przede wszystkim nie kieruj się popularnością. Niestety żyjemy w czasach, kiedy eksperci w swoich dziedzinach przegrywają z ekspertami od popularności. Popularność coraz częściej jest bardziej dowodem sprawności medialnej i promocyjnej niż świadectwem doświadczenia i ugruntowania w wybranej dziedzinie. Wymagania współczesnych mediów oznaczają konieczność niezwykłego zaangażowania w budowanie własnego wizerunku, czy nawet marki, co sprawia, że poświęcać im trzeba coraz więcej czasu i coraz mniej jest czasu na rozwijanie siebie i praktyki medytacji.

Myślę, że właśnie dlatego wielu naprawdę wartościowych nauczycieli jakich spotkałem w życiu nie cieszyło się wielką popularnością, zwłaszcza w mediach społecznościowych. Pomimo nawet światowego zasięgu działania (np. wspomniany przeze mnie Roshi Shodo Harada prowadzi kursy medytacji na 4 kontynentach) ich zasięgi w mediach społecznościowych są zaskakująco niskie nawet w porównaniu do lokalnych, polskich gwiazd medytacji.

Musisz zatem podjąć wysiłek i szukać nauczycieli mniej znanych. To jak szukanie rzadkich diamentów, wymaga wysiłku i poświęcenia. Przekonasz się też, że takim nauczycielom nie zależy zbytnio na popularności. Są bardziej skupieni na praktyce i na uczniach.

Oceniaj krytycznie

Oczywiście brak popularności nie gwarantuje niczego. Niepopularny nauczyciel może być równie kiepski jak popularny. Na szczęście nie musisz zdawać się na wiarę. Krytyczna ocena postawy nauczyciela powinna być podstawą Twojego zaangażowania. To jest rada, którą słyszałem od wszystkich dobrych nauczycieli.

Nie ulegaj tylko zachwytowi mądrością prezentowaną przez nauczyciela i jego elokwencją, ale również obserwuj i oceniaj działania i postawę. Przede wszystkim sprawdzaj, czy nauczyciel żyje zgodnie z naukami, które przekazuje. W przypadku praktyk dotyczących samorozwoju to jest absolutna podstawa. W przerwach między praktyką obserwuj, jak odnosi się do ludzi, nie tylko uczniów, ale i do osób postronnych, jak traktuje materię. To bardzo ważne momenty. Jeśli zauważysz dużą niespójność pomiędzy tym czego naucza a tym co praktykuje w zwykłym życiu, od razu powinna ci się zapalić czerwona lampka.

Pamiętam, gdy kiedyś byłem na spotkaniu z nauczycielem, który w czasie ok godzinnego wykładu i dyskusji podczas, której była również mowa o potrzebie regularnej praktyki, nie był w stanie wysiedzieć w pozycji siedzącej. Widać było, że medytacyjna pozycja siedząca jest dla niego bardzo niekomfortowa. To było frapujące. Pomyślałem, czy aby na pewno jego praktyka medytacji jest regularna?

W przypadku nauczycieli pochodzących z innych kręgów kulturowych, ważne jest, aby wziąć pod uwagę różnice międzykulturowe. Choć jednocześnie uważam, że nauczyciel decydujący się na pracę na innym kontynencie, sam powinien podjąć wysiłek dostosowania swojego przekazu do standardów panujących w innej kulturze. Zawsze postrzegałem za nieco absurdalne wymagania niektórych nauczycieli z Azji, aby ich europejscy uczniowie zachowywali się w relacjach społecznych jak Azjaci. Pamiętaj jednak, że nauczyciel też jest człowiekiem i może mieć swoje niedoskonałości i ograniczenia.

W następnej i ostatniej części podsumujemy powyższe rozważania i przyjrzymy się punktom krytycznym.