Widok cudownego jeziora o poranku. Nieporuszona tafla wody, a nad nią snujące się mgły. Łąka skąpana w rosie i pajęczyny lśniące w delikatnych jeszcze promieniach słońca. Cisza wypełniona delikatnym śpiewem ptaków. Rześkie powietrze napełniające ciało z każdym wdechem. Niezmącony spokój, radość życia. Czuję to całym ciałem i duchem – niezwykłe doświadczenie zanurzenia w życiu.
Takie chwile przydarzają niemal każdemu – katharsis. Do takich chwil tęsknimy. To wyraz najbardziej podstawowej potrzeby każdej czującej istoty – potrzeby szczęścia.
Jak sprawić by nie była to tylko ulotna chwila poranka, ale cały dzień wypełniony spokojną uwagą i przejrzystością widzenia?
Gdy ćwiczę jogę takie chwile nie są czymś niezwykłym choć zarazem nigdy nie powszednieją. Codzienny czas skupienia na jedności ciała, oddechu i ducha oczyszcza umysł i otwiera całe jestestwo na doświadczenie chwili. Może to być sekwencja asan (vinyasa), sesja ćwiczeń oddechowych czy prosta medytacja w pozycji siedzącej ze skupieniem na oddechu – joga oferuje niezwykłą różnorodność form praktyki.
Każdy chwali swój ogródek. Moją ścieżką jest joga i chwalę jej skuteczność, ale w każdym zakątku świata powstały rozmaite ścieżki. Jest ich ogromna różnorodność. Wystarczy szukać.